woensdag 6 augustus 2014

Rocco Vermijs over zijn programma 'dans, dans, dans' voor peuters en kleuters

foto van KarO photgraphy























Rocco Vermijs is choreograaf en danser, afgestudeerd aan de Rotterdamse Dansacademie Codarts. Hij danst zijn programma 'dans, dans, dans' op kinderdagverblijven, voorscholen en primair onderwijs.

Ik ben vanaf een hele jonge leeftijd in kunst geïnteresseerd. Eerst speelde ik theater en op gegeven moment ontstond de vraag wat ik later wil worden. Op een dag zag ik een foto van de Rotterdamse Dansacademie, van een meisje in een specifieke houding, een danseres. Die foto heeft mijn nieuwsgierigheid opgewekt, er was ‘iets’ wat mij raakte. Toen deed ik auditie voor de dansopleiding, maar ik werd hard afgewezen. Eerst gaf ik het op, maar ik bleef spelen in (amateur)theaterproducties omdat ik daar gevraagd voor werd. In een van die producties heb ik iemand ontmoet die dit tegen mij zei: als je echt wil dansen, dan moet je het nu doen. Ik realiseerde mij, ondanks alle obstakels, dat ik iets met dans, met mijn lichaam kon vertellen. Daarom heb ik weer auditie gedaan voor de Rotterdamse Dansacademie en deze keer werd ik aangenomen.

Wat is voor jou belangrijk in werken met kinderen?
Ik wil de kinderen laten ervaren dat er mensen zijn die professioneel met dans bezig zijn. Misschien kan ik hen inspireren om later hun eigen dromen te volgen? Als je het echt wil dan kan je een professionele danser worden. Het is leuk om te dansen! Het is een vorm van zelfexpressie die ik met de kinderen wil delen. En ik krijg veel van de kinderen terug.

Wat zie je in kinderen gebeuren tijdens je voorstelling?
Vaak zie ik oprechte verwondering, ‘wow, ik wist niet dat het bestond!’ Het feit dat kinderen mee mogen doen geeft een extra dimensie aan de voorstellingen van Kleintjekunst, want in theaters gebeurt het niet. Soms worden de kinderen er wild van! Soms zie ik een verandering, er verschuift iets in hun. In het begin willen ze niet meedoen, maar aan het eind zijn ze volledig betrokken. Mijn doel is om alle kinderen aan het dansen te krijgen.

Wat zijn de meest grappige/onverwachte situaties dat je bij Kleintjekunst heb meegemaakt? 
Een keer was er een jongetje dat helemaal niet mee wou doen, maar aan het eind kreeg ik een knuffel van hem. Heel lief! Ik kan me ook herinneren dat er bij een voorstelling een jongetje zat die zich in zijn eigen wereld bevond. Mijn voorstelling begint door samen met de kinderen op de vloer te gaan zitten. Het jongetje wou/kon niet zitten, zeiden de juffen, dus bleef hij gewoon naast mij staan. Op gegeven moment nam hij bijna mijn rol over, door naast mij te bewegen. Ik werd uitgedaagd om met deze situatie om te gaan en als oplossing heb ik hem geïntegreerd in mijn voorstelling. Ik ben daar, uiteindelijk, niet om mijn eigen ding te doen, maar om iets aan de kinderen te geven. De voorstelling moet dus soms aangepast worden en het vraagt om improvisatievermogen.

Meer over Rocco Vermijs:
http://kleintjekunst.com/kunstenaar-serio-en-rocco/
https://www.facebook.com/dansbedrijfroccovermijs

Lukas Clown over zijn programma 'speeltaal' voor de allerkleinsten

Lukas Clown is acteur en performance-maker Efrem Stein.

Als kind speel je constant, maak je eigen werelden en waarheden, je fantasie brengt je overal. Waarom daarmee stoppen als je ouder wordt? Simpel gezegd geeft kunst me de ruimte om mij uit te drukken, te communiceren, het maakt me gelukkig.

In mijn studies zocht ik altijd de combinatie van kunst en iets sociaals. Nadat ik afgestudeerd was als activiteitenbegeleider, studeerde ik 1 jaar aan de kunstacademie in Den Bosch. Ik wilde beeldend kunstenaar worden maar theater trok me meer. Zo kwam ik terecht op de acteursopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en na mijn afstuderen volgde ik nog twee jaar aan de Mime Opleiding, Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.

Sindsdien werk ik aan kunst- en theater gerelateerde projecten, voornamelijk samen met kunstenaars uit een andere discipline in projecten met een sociaal en maatschappelijk karakter. 
Ik beweeg, acteer, speel, creëer en coach. Ik clown niet alleen voor kinderen, maar ook voor ouderen met dementie. En ik werk op een atelier voor kunstenaars met een beperking.

Wat is voor jou belangrijk in werken met kinderen?
Ik wil ieder kind in zijn waarde laten, serieus nemen en positief benaderen. Niet zozeer als kindje zien, maar gewoon als volwaardig mens met ideeën en gedachtes. Ik vind het belangrijk dat kinderen vertrouwen op hun eigen creativiteit, deze aanboren en er iets mee doen. Dat geeft ze karakter en maakt ze uniek. Ik daag ze hierin op een speelse wijze uit. Ik improviseer veel, ik kijk wat er gebeurd in de groep en speel daar op in, om samen tot een unieke creatieve beleving te komen. Clown is een mooi medium om dit te doen.

Wat zijn de meest grappige/onverwachte situaties die je bij Kleintjekunst hebt meegemaakt?
Geen enkel bezoek is hetzelfde, doordat de kinderen onderdeel zijn van het geheel. Dat maakt het zo leuk en het levert heel veel grappige en onverwachte situaties op.
Wat ik ontroerend vond was dat er in een peutergroep een klein meisje stilletjes was en meer observeerde wat er allemaal om haar heen gebeurde. Ik vraag soms aan de kinderen; wat gaan we doen? om ze te betrekken en het gevoel te geven dat we samen spelen en zij zelf ook hun fantasie mogen uiten. Op een gegeven moment nam het meisje het initiatief om te gaan dansen. Ze stond er heerlijk te swingen en ik merkte aan de leidsters dat ze onder de indruk waren van haar onverwachte actie. In een andere situatie was er een wat ouder meisje die niet met de cito-toets meedeed in haar klas en daarom graag met de clown mee wilde gaan naar de groepen. Ik bezocht vier groepen en na de eerste groep gaf ik haar een neus en werd ze mijn collega clown. Dit vond ze heel leuk.

Meer weten over Lukas? Ga naar zijn pagina op facebook: www.facebook.com/LUKASclown

donderdag 24 juli 2014

Programma lichaamstaal / pantomime Collin (acteur en theatermaker)

In zijn nieuwe programma werkt Collin met het lichaam, een 'instrument' waarmee je zoveel meer verteld dan je denkt. Snel of langzaam, hoog of laag, met je armen over elkaar of juist los, iedere manier van bewegen heeft een betekenis. Met het gebruik van pantomime creërt hij zonder tekst of uitleg situaties die tot de verbeelding spreken en laat hij de kinderen spelenderwijs ervaren dat je met lichaamstaal alles kunt laten ontstaan wat je maar wilt. 

Kinderen komen in aanraking met fysiek theater, verbeelding, lichaamshouding, motoriek en beweging: tillen/trekken/duwen, personages uitbeelden, fantasie, creëren, communiceren, lichaamstaal, vertellen en stilte.







































woensdag 18 juni 2014


Kleintjekunst was aanwezig bij de opening van de speeltuin van kinderdagverblijf van Sam Sam in het Westerpark. Ontwerpster Tjitske 'Zachte bergen', moderne danser Leonie 'Lichtzwaar' en improvisatiemuzikante Ada 'Fantasietonen' creëerden kleurige landschappen, safari's onder de grond en stuiterden als een balletje.



woensdag 23 april 2014

Jonge kinderen vertellen en tekenen wat kunst is

Voor een nieuw kunstprogramma voor kinderen van 6-9 jaar hebben we kinderen zelf gevraagd wat kunst is en wat ze zelf kunst vinden. Aan de hand van tekeningen zijn we tot nieuwe onverwachte ideeën gekomen die we gaan verwerken in een nieuw programma. 

Raf (7 jaar): Het is kunst als je heel lang over iets doet en je ontzettend je best hebt gedaan.
Boet (6 jaar): Wilde dingen


anne (5 jaar) heel veel kleur

nour (6 jaar) heleboel ideeen bij elkaar
heleen (8 jaar) waar je van gaat denken
sara (7 jaar) bewegende muziek
Bijschrift toevoegen


michel (8 jaar) bouwen

woensdag 16 april 2014

Ruimtevogels - programma Tanaquil (elektronische muziek)

Met haar elektronische trommel laat Tanaquil kinderen bijzondere, nieuwe geluiden maken. Met computers, draadjes en een microfoon creëert Tanaquil poëtische ruimtegeluiden en laat de de allerkleinste toveren met geluid en klank.






maandag 14 april 2014

Experiment met papier

Tijdens een try-out op BSO de Mercator werken kinderen van 4-8jaar samen aan een activiteit die vanuit het niets ontstaat, zonder vooropgesteld doel. Vanuit het tekenen van lichaamsvormen en silhouetten teken de kinderen sporen, die bliksemschichten, wind en regendruppels worden. De kinderen tekenen in reactie op elkaar een zon naast de regen, regenbogen en muren om te schuilen. Dan worden het plekken waar ze graag zouden willen zijn. Door het grote papier gebruiken de kinderen hun hele lichaam, door middel van het stimuleren van hun associaties en het inbrengen van nieuwe associaties wordt de tekening beëindigd in een spel in de ruimte waarin kinderen wind maken en met zelfgebouwde vliegers vliegen.