woensdag 6 augustus 2014

Rocco Vermijs over zijn programma 'dans, dans, dans' voor peuters en kleuters

foto van KarO photgraphy























Rocco Vermijs is choreograaf en danser, afgestudeerd aan de Rotterdamse Dansacademie Codarts. Hij danst zijn programma 'dans, dans, dans' op kinderdagverblijven, voorscholen en primair onderwijs.

Ik ben vanaf een hele jonge leeftijd in kunst geïnteresseerd. Eerst speelde ik theater en op gegeven moment ontstond de vraag wat ik later wil worden. Op een dag zag ik een foto van de Rotterdamse Dansacademie, van een meisje in een specifieke houding, een danseres. Die foto heeft mijn nieuwsgierigheid opgewekt, er was ‘iets’ wat mij raakte. Toen deed ik auditie voor de dansopleiding, maar ik werd hard afgewezen. Eerst gaf ik het op, maar ik bleef spelen in (amateur)theaterproducties omdat ik daar gevraagd voor werd. In een van die producties heb ik iemand ontmoet die dit tegen mij zei: als je echt wil dansen, dan moet je het nu doen. Ik realiseerde mij, ondanks alle obstakels, dat ik iets met dans, met mijn lichaam kon vertellen. Daarom heb ik weer auditie gedaan voor de Rotterdamse Dansacademie en deze keer werd ik aangenomen.

Wat is voor jou belangrijk in werken met kinderen?
Ik wil de kinderen laten ervaren dat er mensen zijn die professioneel met dans bezig zijn. Misschien kan ik hen inspireren om later hun eigen dromen te volgen? Als je het echt wil dan kan je een professionele danser worden. Het is leuk om te dansen! Het is een vorm van zelfexpressie die ik met de kinderen wil delen. En ik krijg veel van de kinderen terug.

Wat zie je in kinderen gebeuren tijdens je voorstelling?
Vaak zie ik oprechte verwondering, ‘wow, ik wist niet dat het bestond!’ Het feit dat kinderen mee mogen doen geeft een extra dimensie aan de voorstellingen van Kleintjekunst, want in theaters gebeurt het niet. Soms worden de kinderen er wild van! Soms zie ik een verandering, er verschuift iets in hun. In het begin willen ze niet meedoen, maar aan het eind zijn ze volledig betrokken. Mijn doel is om alle kinderen aan het dansen te krijgen.

Wat zijn de meest grappige/onverwachte situaties dat je bij Kleintjekunst heb meegemaakt? 
Een keer was er een jongetje dat helemaal niet mee wou doen, maar aan het eind kreeg ik een knuffel van hem. Heel lief! Ik kan me ook herinneren dat er bij een voorstelling een jongetje zat die zich in zijn eigen wereld bevond. Mijn voorstelling begint door samen met de kinderen op de vloer te gaan zitten. Het jongetje wou/kon niet zitten, zeiden de juffen, dus bleef hij gewoon naast mij staan. Op gegeven moment nam hij bijna mijn rol over, door naast mij te bewegen. Ik werd uitgedaagd om met deze situatie om te gaan en als oplossing heb ik hem geïntegreerd in mijn voorstelling. Ik ben daar, uiteindelijk, niet om mijn eigen ding te doen, maar om iets aan de kinderen te geven. De voorstelling moet dus soms aangepast worden en het vraagt om improvisatievermogen.

Meer over Rocco Vermijs:
http://kleintjekunst.com/kunstenaar-serio-en-rocco/
https://www.facebook.com/dansbedrijfroccovermijs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten